Co, oprócz pasz objętościowych, warto zastosować w żywieniu krów zimą?

Co stanowi żywieniową alternatywę dla hodowców bydła mlecznego w okresie zimy? Podpowiadają eksperci DeHeus.

Przede wszystkim należy zrobić preliminarz paszowy (licząc wszystkie dostępne pasze w gospodarstwie) oraz zbilansować dawki z ich udziałem. W pierwszej kolejności pasze objętościowe powinny być wykorzystane dla krów mlecznych. To one produkują mleko, dając dochód i zysk. W drugiej kolejności należy skoncentrować się na młodzieży.

Co, poza paszami objętościowymi, warto włączyć do programu żywienia?

Słoma

Hodowcy wykorzystują ją w dawkach przede wszystkim jako źródło struktury. Zazwyczaj w bilansowaniu hodowcy używają ok. 0,5 kg słomy na krowę. Krowa, mając do wyboru różne rodzaje słomy, chętniej sięgnie po słomę jęczmienną lub owsianą. Warto jednak pamiętać, że wartość pokarmowa słomy jest niska. Kilogram suchej masy słomy zawiera ok. 40 gram białka oraz 500 VEM (energii netto produkcji mleka). Dla porównania, najlepsze kiszonki z traw posiadają 950 VEM, a do wyprodukowania jednego litra mleka potrzebna jest energia w wysokości 450 VEM. Skarmiając słomę w większych ilościach należy pamiętać, że rozcieńcza się składniki pokarmowe dawki, czyli również białko i energię. Ponadto, im więcej słomy, tym mniejsze pobranie dawki przez krowy.

Słoma zawiera dużo ligniny, dlatego jej duży udział spowalnia pasaż treści pokarmowej. Z tych powodów jej użycie powinno być dobrze przemyślane. W większej ilości najlepiej podawać ją w postaci 4-5 cm sieczki. Słoma niepocięta znajdzie się w niedojadach. Optymalną ilością dla krowy wysokowydajnej jest ok. 1,5 – 2 kg słomy. Ilość słomy możemy zwiększyć dla krów z późnym okresie laktacji.

Mokre produkty ubocze przemysłu rolno – spożywczego

To doskonałe uzupełnienie dawki zimą. Do mokrych odpadów zalicza się m.in. melasę buraczaną, wysłodki buraczane, młóto browarniane, wywar zbożowy, wytłoki z marchwi, czy też wytłoki jabłkowe. Ze względu na wartość pokarmową, młóto i wywar wnoszą przede wszystkim białko, a pozostałe produkty energię. Mokre produkty uboczne są bezcenne w dawkach z suchymi kiszonkami lub dużą ilością słomy, znacznie ograniczając separowanie pasz treściwych.

Własne tanie zboża

Zboża zawierają dużo energii pochodzącej ze skrobi. Skrobia jest szybko strawnym węglowodanem dla przeżuwaczy i skarmianie jej w dużej ilości stwarza zagrożenie kwasicy pokarmowej.

Mówiąc z zbożach mamy na uwadze śruty zbożowe, których bezpieczną ilością w dawce są 2 kg na sztukę na dzień. Inaczej wygląda żywienie zbożem, kiedy ziarna są zgniecione lub płatkowe. Dostępność skrobi zbóż gniecionych jest mniejsza w żwaczu. Duża część skrobi jest wykorzystywana w jelicie cienkim, stanowiąc energię glukogenną, która stymuluje ilość produkowanego mleka. Zboża gniecione lub płatkowane można skarmiać nawet w dwukrotnie większej dawce niż te w postaci śruty.

Zakup pasz objętościowych

Kupując pasze objętościowe należy zwrócić uwagę na ich jakość. Przed zakupem warto poprosić o analizę wartości pokarmowej oferowanych kiszonek lub samemu przeprowadzić odpowiednie badania. Wartość kiszonki powinna być adekwatna do jej jakości.

Premiksy – żywienie mineralno-witaminowe

Istotną rolę w żywieniu bydła odgrywają także mieszanki mineralno-witaminowe, czyli premiksy. Choć stanowią pozornie niewielką część dawki żywieniowej dla bydła, mają niebagatelne znaczenie w prawidłowym funkcjonowaniu organizmu.

Śruta sojowa kontra inne źródła białka

Ceny surowców na rynku, zwłaszcza śruty sojowej bez GMO, zmuszają hodowców do poszukiwania alternatywnych źródeł białka. Ciekawym wyróżnikiem jest w tej kwestii dodatek białka pochodzenia krajowego, uzyskanego z bobiku, łubinu czy grochu. Surowce te nie odbiegają jakością od śruty rzepakowej czy sojowej, a pozwalają na osiągnięcie wysokiej wydajności mlecznej.

Zimą można uzyskać wysoki poziom produkcyjny, nawet ze znacznie mniejszym udziałem kiszonek w dawce, ale pamiętajcie, że wymaga to prawidłowego zbilansowania dawki pokarmowej z dodatkiem bezpiecznych pasz treściowych. W tym celu najlepiej jest wykorzystać wiedzę i doświadczenie doradców żywieniowych.