20 listopada 2020
20 listopada 2020
Wśród roślin motylkowatych drobnonasiennych koniczyny są jednymi z najczęściej wykorzystywanych przy produkcji wartościowych pasz objętościowych. Zasiewane w czystym siewie oraz jako komponent mieszanek traw wzbogacają żywienie o smakowite i tanie w produkcji naturalne białko. Koniczyna czerwona oraz koniczyna biała są najczęściej wybieranymi gatunkami przez polskich producentów.
Koniczyna czerwona jest idealna do koszenia
Fot. Ruń łąki kośnej z koniczyną czerwoną
Fot. Liście koniczyny czerwonej to źródło cennego białka
Gatunek ten nadaje się przede wszystkim na użytkowanie kośne, dostarczając wysokich plonów także podczas okresowych niedoborów wody. Wysiana w czystym siewie daje możliwość zbioru wysokobiałkowej paszy przez okres 2-3 lat. Koniczyna czerwona jako dodatek sprawdza się w mieszankach z trawami na grunty mineralne i organiczne.
Koniczyna biała jako uzupełnienie runi kośno-pastwiskowej
Fot. Kwiatostan koniczyny białej
Koniczyna biała jest w porównaniu do koniczyny czerwonej nieco niższa i stanowi doskonałe uzupełnienie runi pastwiskowej i łąk użytkowanych przemiennie. Na uwagę zasługuje bardzo wysoka odporność na częste spasanie i udeptywanie. Kilkuprocentowy udział koniczyny białej w runi zwiększa znacznie smakowitość i podnosi walory żyweniowe.
Najważniejsze różnice
Koniczyna czerwona | Koniczyna biała | |
łodyga | wzniesiona | płożąca |
wysokość | 50-80 cm | 30-40 cm |
kwiatostan | czerwona główka z licznymi kwiatkami | biała główka z mniejszą liczbą kwiatków |
norma wysiewu – siew czysty | 15 kg/ha | 12-15 kg/ha |
norma wysiewu – podsiew | 4-8 kg/ha | 2-4 kg/ha |
przeznaczenie | – uprawa polowa
– mieszanki kośne |
– uprawa polowa
– mieszanki pastwiskowe – mieszanki kośno-pastwiskowe |